Prora ad ventum

In caelum stelliferum oculis sursum,
lineam quae mare a caelo secat,
picturam porphyreticarum
caesiorumque colorum pictam,
sine intermissione intueris,
imaginem eius aequore
delineatam quaerens. Ita stas.

Interdum aquam in mare
oculorum tuorum fundis,
et cum ea fragmen somnii,
eam clamans, propere fugit.

Navita qui et in maris vastissimi
medio et nomine eius in malo
amore scripto litteris pulchris
laetus canansque navigas,
quis clavum navis tuae gubernat?

Fulices in antemnis considerunt
ut te in nave cantitare audiant.
Nauta qui per altum plenis velis
pleno amore ad eius portum petis,
perge, vir intrepide, perfer
navem tuam spei plena
semper prora ad ventum!