4 ene 2008

Solum his in bracchiis tuis

Eritne enim ipse Iuppiter, universorum genitor, qui ea suis manibus attente sustineat spectans quomodo omnia secundum eius voluntatem fiunt et cito aguntur, dum fata mortalium libidinose internectit atque eis modo turbationes, modo affectus, modo risus, modo lacrimas provocat?.

Videbitne forsitan omnipotens Iuppiter universa fulgenta quorum rotae sicut dentirotae* sedulo factae circumvertunt, ut ita res desideratas cum horologii subtilitate naviter statim fiant?

Permotionibusne, aerumnis affectibusque miserorum mortalium perpelleretur?, aut contra perinde ut mecanicum robotum qoddam sensu carens eorum deprecationes ab animo suo averteret?.

Eruntne ceteri dii etiam robota quae iussa eorum ducis certa ut centuriones legatique exsequantur?.

Si ille enim auscultans ita foret... o Iuppiter maxime omnipotens, cuius cor universa ipsa est, ingentis magnitudinis, et omnibus rebus profusus vastusque, quo tantum bonae res capiuntur! O tu, Causa causarum, audi me et statue tot res quot necessariae essent ut arcani operis tui aquae mei iteris quietae fiant, ut ventus lenis favensque sit, ut aperta citaque terra monstretur, ut nox brevis sit et lux fulgens ad oculos meos fessos emergat.

Et vos, deae musaeque, extemplo iussa exsequimini quae genitor vobis diligens dictat.

Et tibi, o dea quae gradus meos ducis, quae Olympus rectoram universorum nobis creatorum esse permissit, stabili flammam phari tui ardentem ut nec tempestas nec nox atra cursum meum mihi devertant. Fac lucem risu tua super umbras transitoriae distanciae, fac brevem voce tua longos dies, fac amplas carminis tuis cupiditas blanditias... fac ut naviget mea navis plenis velis; neque crepitare alvei neque querelae turbae nautarum lassae, neque altae undae frangantes me terrent, si flammam constantiter nitet et micat iter mihi patefaciens.


Cupio videre quali colore in paradiso caelum pinxisti, an caeruleo cogitationum tuarum; quali colore flores, an rubro igneo labiorum tuorum; quali colore fluvios, an argenteo suspiriorum tuorum; quali colore montes, an terreo tuorum oculorum; quali colore cupiditates beatitatis nostrae... an forsitan aureo fulgore comae tuae cincinnatae, cuius sicut vellus quod ab Iasone adipiscendum erat, regnum pendet.

Pinxeris, dilectissima dea mea, quomodo volueris e tuis versibus murmurantibus ad usque me cantus laetus fertur, et intus in me necessitas quiescendi in bracchium tuorum lecto iam corpore meo petitur; nam solum bracchiis tuis fiunt certa somnia mea.

*
rota dentata.