10 jun 2007

Quam citissime


O plena luna, ... verone amantibus quibus tibi rogantes veniunt, ut eorum dilectis suspiria amoris onusta feras, desideria cedes?

O undae quae frementes in rupes frangitis, ... verone lagoenas amoris nuntiis inter spumas albas vestras involutis ut ad remotum locum ab amante habitatum feratis, adamantes in vos iactant?

O aura maris indomiti salsa, ... verone basia, spes, somnia, desideriaque amore captorum et amantum, se sibi in spatio desiderantes, inter aethere et suavi venti marini aromate in gracili volatu fers?

Tunc expectate, aura maris, audite, undae audaces, animum attende, luna plena, enim quidem nuntium vobis dare habeo, unum cui causa vitae meae est, insania mentis meae, essentia naturae meae. Dicite ei me eam amare. Satis est. Ea cetera intelleget.

Sed ite cito aura maris, undae, lunaque, nam scio ita ei receptionem, sicut mihi missum urget.