14 abr 2009

Silentio incenso


Litteratim, verbatim, lineatim, sententiatim, singula capita complentur textu imperfecto ad eamdem historiam paginis eiusdem libri diversis scribendum.

Solum cum liber clausus manet, paginae inter se tangunt, amplectuntur, basiant; clam aspectibus quorum eas legere volunt. At cum eae aperuntur, o caelos, ex iis anhelitus reditus, anxietas reoccursus surgit, dum fluitat super chartam spiritus litterarum quae illas implent.

Equidem mutuo bracchia porrigentes se quaerunt, silentio incenso gementes, et maledicentes aera qua disiunguntur.

Meliusne librum vitae nunquam aperire esset? Namque legendo fortasse alterum laedetur.

Meliusne eum clausum sinere et ita conatus quidem suspicetur, sine sciendo, opus occursus aeterni infinitum se in ipso abscondito scriptum esse?

Solum enim cum liber aperitur, ut si epistula amoris ageretur, litterae eo scriptae humiditate lacrimarum cuius eum legit, maculari possunt.

Iam satis est! Nam oculi hi mei nubibus teguntur, et magis haud scribere possum; nam visu me privat hic sensus qui paginis eiusdem libri diversis datur, cum lineatim eamdem historiam scribunt.

Ad semper amandum