3 abr 2007

Dieque nocteque te quaero


Hei, nox atra qua nihil de ea mihi dicitur!
Nec lumen plenilunii nec cantus vocium
quae nominem eius suavem nuncupant,
mentem meam ab ea abducere possunt.
Nonne auribus silentium ululans sentitur?

Horizontem prora navis speculor,
spumas undarum tantum video,
quae leves mobilesque risus delineant,
consciae silentii eius cruciantis mutae.

Mari tranquillo luna se abluit,
Mile alacritatis caecae versibus
nominem tuum saepissime voco,
dum labra mea murmurant:

Iuga sensa semper somniata.
Energema e quo lætitiam vitae accipi.
Numen quod gradus meos ducis.
Nescio quid corde meo fecisti.
Itus quem natalis abhinc dies coepi.
Ferens vis undas usquam oram trahis.
Enavigabo ac pelaga procelosa ad te.
Redamo te cui iam multum pertineo.

Musicam audiens tibi verba leve voce,
dum suavia labiis tuis multa pono.
Tibi, mulier, quae in volatu aquilino
ad vicum tuum mens pervolare agis,
te quaerendo ut blanditias mile det,
flos vitae qua cor in pectore pulsatur.

Inter et lunam in aqua maris
et volatum in aere calido,
solus nocte magis denuo
cum manibus gubernaculo sto,
dum a corde sensa pone te effugiunt.