Proverbium quodam arabicum ait duos amicos per desertum iter fecisse. Quondam, puncto iteris quodam, alapam disputandi causa alter altero pulsavit. Offensus, silens profectus, in harena scribebat:
“HODIE OPTIMUS AMICUS MIHI PULSAVIT VULTUM”.
Iter prosecuti ad usque oasem advenerunt. Illic balneum summere statuerunt. Ilico ofensus in profundum stagni cecidit. Statim amicus ei e periculo eripuit. Anima recepta, offensus in petra caelo scribebat:
“HODIE OPTIMUS AMICUS VITAM MEAM SERVAVIT”.
Amicus hoc videns, ei interrogavit:
— Quam ob rem cum tibi pulsavit in harena scribebas et nunc autem in petra?
Ridens alter respondidit:
— Cum amicus nos offendet, in harena scribendum est, ut oblivionis ventus et venia id deleant; sed cum amicus aliud magnum pro nobis procurat, tum in petra scribendum est, ubi memoria cordis id memoret et nullus ventus delere possit.
Entradas
