Susurrabat puer:
— O Di, loquere me!.
Tum cecinit in prato alauda ... sed puer non audivit.
Et magna voce puer:
– Di, loquere me!.
Tum tonuit in caelo tonitrus ... sed puer non auscultavit.
Et circumspectans puer dixit:
– Di, fac te videam!.
Tum nituit stella plus quam ceterae... sed puer non respexit.
Et clamabat puer:
– O Di, fac miraculum mihi praebuas!.
Tum vita quaedam nata est ... sed puer non percepit.
Et plorans denuo puer clamabat:
– Tange me, o Di, atque proba mihi te hic esse!.
Puer autem a manu sua fugavit papillionem,... et, ignorans Deum ei tetigisse, profectus est.
De diebus Canicularibus sive de tempestate Sirio cane infecta
-
*Sub amabilissima arboris umbra caniculam ferre conabar, cum urbem
Hispaniae septentrionalis quandam visebam*.
Mense Augusto nuper delapso, incolae Hisp...
Hace 2 semanas
3 Epistulae acceptae:
Mirum somnium somniasti.
Somnia anima mea.... de oppresso liber ... In veritas somnis sunt...
Seculorum del seculum tua Regina...
Enimvero suaviter magnum nuntium nobis misisti.
Publicar un comentario