In memoriam Iohannis-Baptitæ Humeti

Hodie de cantautore (cantore autoreque) hispano meminisse volo:

Iohanne-Baptista Humeto (http://www.jbhumet.com/), vico valentiano, hispanice Navarrés appellato, die 4º Ianuarii anni 1950 nato et Barcinone recte hodie abhinc iam annum mortuo.

Musica eius formosus canor scriptione comitata, quae simpliciter pura imaque poesis animam implens erat. Itaque elegi cantionem eius illustriorum, nisi illustrissimam: «Nondum sum» inscripta. Agedum!.

Saepe censeo me fortitudinem habēre,
nam sine pecunia mihi officium libet,
ab illa nocte qua Deus voluit
me cum veneficio cantionis onerare.

Et nunc sinceri tandem simus,
nam etiam ego a pecunia vanitateque movetur
ut haud minus quam amicis meis sim,
qui cum suspiratu libertatis satisfaciuntur.

Lucella quaedam, quae vix videtur,
cum egomet solus sum, mihi ait
me non esse, me nondum esse

Saepe censeo maximum quod
ab homine haberi, famem sciendi esse,
nam aperire librum sicut aperire alas
illorum quæ numquam possidentur, est.

Et mundum tuum aedificare incipis
idearum in secundo intuitionis,
ad finiendum sub fundamentis,
subiungantibus sensibus, rationis.

Lucella quaedam, quae vix videtur,
cum egomet solus sum, mihi ait
me non esse, me nondum esse

Saepe cum re quada vibro:
conspectus mihi pulchrus videtur si in pace aspicit;
ob catulum deerratum,
nam sic video laetitias meas, vadititio fugax.

Et suffero quod adsum ad laterum
oppressi alligatique qui ambulando incipit,
nam Ille fecit mundum circumagentem
et Ei cantandum ut non oblilviscatur offesionem eius.

Lucella quaedam, quae vix videtur,
cum egomet solus sum, mihi ait
me non esse, me nondum esse.

Ubicumque sis...