Ubi nox ..., tum.

Vertigine noctis,
ubi luna conscia participesque stellae fiunt,
ubi solitudo vacuo clamat,
ubi lacrimis meis mare impleo,
ubi e pectore quidem anima se evellit
et in aethera te quaerens se evanescit...

... tum enim est cum mihi furenter sensus a mente discedunt
ut in bracchia tua cadam
et me convolutum fato meo in smilacem entis tui densam dedam;

... tum enim est cum cor meum in mare iacio
ut ad litorem insulae tuae adeat;

... tum enim est cum basium meum,
labia tua persequens,
in animam solivagam errantemque fit.

Namque te sedentem scio supra scopulo inerte
cum oculis ad mare infinitum positis,
cum suspiriis aerem implentibus,
cum crinibus ad ventum appetentibus
quod a mari trahitur amplexendi
atque sentiendi mussitare blanditiarum aeternarum
quae tegunt illa calida “te amo”
cum quibus a placida dea somnus nocturnus capitur.

Dolor amoris est qui vulnifica Cupidi sagitta affert,
quem mitigare tantum oscula blanditiaeque possint.