6 ene 2011

Capsa aurea

Quondam homo quidam quadriennem filiolam castigabat nam ea volumen chartae muneri aureae perdidit.

Erat ille tempore pecunia exigua, idcirco cum puellulam illa charta capsam, quod apud Arborem Nataliciam collocaretur, obvolvendi conantem vidisset, furiosus pervenit pater.


Postridie mane puella ad patrem donum tulit ei dicens:

Hoc tibi est, atta!.

Pater puduit modi pridie sese agendi causa. Sed denuo cum capsam aperuit et vacuam vidit, clamare aggressus est. Ac filiolae clamans aiebat:

Num nescis si donum das, intus modo aliquid habere debet?

Parva puella sursum spectavi oculis lacrimis plenis dicens:

At care atta, haud vacua est; ipsa acervum basiorum intus flavi, omnes tibi!.

Pater mori se sensit; bracchia circa filiolam posuit veniam implorans.

Dicitur illem hominem ex tunc et per vitam capsam charta aurea involutam prope lectum custodivisse; atque quotienscumque se deficere sentiebat, capsam aperiebat ac basium ex ea imaginarium capiebat, rememorans totum amorem a filiola in eam positum.

3 Epistulae acceptae:

Regina Noctis dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Regina Noctis dijo...

Pulcherrima est parabola mollis et tenera dulcis sonus vehemens in ipsius munitiones fieri putatis oculos puellae, actus a patre et scaena in generali.


Oscula multa anima mea....

Cicero dijo...

Quam teneram historiolam nobis narravisti, Valodia!

Ab Seicellibus insulis.
Vale.