16 mar 2010

Ad succurrendum


Quondam via urbis puellulam leve veste vidi algentem; sine spe escam inveniendi dignam videbatur.

Iratus sum atque Deo dixi:

- Cur haec fers? Quare nihil facies ad eis succurrendum?

Animo in re posito, silentio ambulavit domum.
Iam domi, me lecto iacente, oculis in lacunarem fixis, mihi longissima fuit illa nocte.

Subito, medio noctis, me intus, vocem sensi. Illa vox mihi inquit:

- Ad eis succurrendum iam aliquid feci... TE feci!.

2 Epistulae acceptae:

Iacobus dijo...

Breve carmen, pulcherrimum autem.

Regina Noctis dijo...

Che delizia !!!!!! Basia multa