29 oct 2007

Basium flosque


Media nox me opprimit sine te. Silentio magno circumdor. Imber remisit. Quaeque eius gutta, sicut quaeque ex undis maris in faciem meam attingentes, basium tuum mihi est quod a caelo et a mari mittitur, quoniam conscii esse noster velint, qui in quemque angulo, in quemque ancone se abdantur.

Me mile basiorum et susurrorum unum a te distante, vultum tuum, mel mea, evoco.
In cubiculi mei penumbra, quae vix nacientibus solis radiis frangi coepit, verba tua recolo et colloquia multa tenta, et quaestiones curiosae tuae, et inconfesabiles ludificationes. Tum oculis tuis in meis fixis, tum manibus in coxis meis prehendentibus, tum bracchiis truncum meum circumdantibus, tum labiis rubris tuis coram naturam meam se insolentiter præbentibus.

Memini temporum praeteritorum beatitatem et anima sibi mea turbat, nam scit eos tantum esse praefatium quorum venturi sunt.

Et subito musa nymphaque, e nihilo surgunt, et me ambiant et interrogant de te magis scire quaerentes. Sed eis quaeso silentium: ¡Stt, tacete, musa et nympha, tacete!, nam adhuc dormit regina noctum mearum, insluae meae, meorum somnium. Cuius quaque die, cum expergiscor, prima luce, formas suggerentes sindonibus sculptas primum video.

Et est actio prima supra labia eius basium amoris ponere et sub cervical vel apud capillum florem, modo rosam, modo dianthum, modo orchideam, saepe iasminum.

Fac longior noctem, diva Urania musa, ut amore pectus eius apertum stuperat. Fac magia tua, Idia nympha, brevius mare et Aeolum convince ut ventos faventes excitet itaque navem quam ad eam mihi vehit, cum maiore vi impulset.

Involutam in aethere navem videre meam vellem. Utinam aquae aer essent, vela pennae, rostrum proris caput milvi, aplustre accipitris cauda et remi alae falconis. Et ita id totum sicut unum volaret vi strenuae aquilae volato augusto.

Mihi date, nympha et musa, divae femineae, a palla vestra venefica carminem ut iter brevius conficiam; vel concedite mihi vos, amicae veterae, suavem expectationis parsimoniosae mitigationem. Date mihi veneficium quod etsi incertum, mihi sinet videre iter agentem sicut aqua quae e manibus celeriter fugit.

Date mihi poculum amplum ut exiguis haustibuis meam spem bibam, quoniam basiorum plenum habeo amoris utrem quo inebrior.


21 oct 2007

Ad matrem mearum filiarum


Vigesimo primo die mensis Octobris.
Loco quodam in orbe terrarum
hodie «DIES MATRIS» commemoratur et celebratur.
In insula mea quoque.
Itaque omnibus matribus, et praesertim
matri filiarum mearum,
felicissimum diem festum optare volo.

Quam ob rem per aquas maris
hunc florem, hanc rosam rubram tibi mitto,
mea Penelope carissima et amata.
Te amo et semper amabo te.

In quaternum navis die tali e distantia corporum,
quam haud animum spirituumque,
ita decet tantum scribere.

Vale.


14 oct 2007

Pluit mari


Pluit. Vi in fenestrae crystallos cubiculi mei pulsat imber guttas eius aquae quae e nubibus delabuntur et a vento sparguntur. Plumbeus dies cinereusque.

Imber tenuis constans in ageam crepitat. Ventus leniter navem motat. Mare undosum est.

Apud candelae lucem lego iam flavescentes amatorias eius epistulas, quae in memoriam imaginem Veneris meae subeunt. Oculos claudo et taceo. Mihi vocem eius susurrantem in auris meis audire videtur.

Et silentio cogito omnia paradoxona esse, nam autumnus iam adventus est ibi ubi ver oritur; lucescit ubi sol occidit; cadunt foliae flavae ex arboribus fuscis ubi iam virides gemmae florescunt; postremae rosae flaccescerunt ubi roseta novis caputulis sibi implent. Omnia sunt paradoxona.

Paradoxon est distantia tantum suspirium esse, dum enim suspirium mundus totus sit; paradoxon vita amorem non superesse, dum enim amor per totam existentiam sit.

Hodie delphines super aquas equitantes parallele ab alveo navis natant. In eis defixus maneo spectans. Imago eorum mihi ut corpora sirenum viduntur, quae pro bono itinere procurant. Corpora eorum argentea nitent aqua inmensi maris glauca.

Caligo circundat horizontem quattuor ventis. Pluviae murmur continuo auditur.

Sentio longinquitate cor eius amorem scatens, sicut et meum bibit e limpidis fontibus site vehemente.

Percipio ut illa semper secundum voluntatem suam omnia disponit. Statuit de velis, de rudentibus, de gubernaculo, de omnibus navis meæ totae, cuius mali ad caelum se tollunt ut digiti quaerentes ab alto prospicant et colluminent terram quam ea habitat.

Volui caelum delineare, et vultum eius pinxi; volui Paradisium explicare, et nomen eius scripsi.

E pectore meo desiderium beatum scatet ut per semper a meis bracchiis amplectatur.

Pluit. Murmur guttarum in crystallos, et in eis duae guttae amoris speique plenae e oculis meis sicut margaritae emergunt.

Pluit mari. Navem suaviter ventus agitat. Undae murmurant nomen eius. Pluit rore oculis amore captorum. Zelotypiam habeo cum cogito easdem guttas quae e caelum ad mare redeunt, faciem eius tetigisse, vel coma flava a sole longinquo aut ab aura audace ad meam navem venientem demulceatur. Et video manus eius quae tenere capiunt quae die texantur nocteque retexantur. Eam video ut in pectus premat ad cor suum admovendum, quod amato die neatur nocteque retexantur.

Pluit mari. Pluit oculis meis. Pluit oculis adamantum. Simpliciter pluit.