18 jul 2007

Nequeo sine lacrimis scribere


Die quintodecimo ante kalendas Augusti anni MMDCCLX a.U.c. (vel ut hodie dicitur, die 18º mensis Iulii anni MMVII p.C.n.), alto scribo:

» Prosecutur cursus modice, auster enim suaviter perflat, levis autem maris motus adest et mare tentum ab occasu.

» Mane nautica ministeria geritur et crucis apparatus datur. Vespere denuo nautica ministeria, apparatus totus oneratur et tandem malo vacuo navigamus.

» Idonea ad navigandum tempestas manet, nam per zonam maris quamdam magnis pressibus, circa 1.028 mbs, suavibusque ventibus
.


In navis quaternum quotidie scribo quomodo dies aguntur, et dum id ago, haud sine tremulo corde, memini quomodo cum dormiens es, te silentio noctis aspicio; quomodo basiis faciem tuam tego; quomodo blanditiis teneris corpus tuum delineo; quomodo te quando modo praesagium eras, iam amabam; quomodo iam longe te sine ubicare venerabar. Tum lacrimis oculi implentur, tum anima felicitate exuberat.


1 Epistulae acceptae:

Regina Noctis dijo...

Escribir es difícil cuando las emociones se agolpan en la mente y el corazón. Es hermoso lo que florece parece "sturn und drag", que arrasa, devora, y genera la pasión que se aprecia, más y más...
Capitán, sigue navegando, encuentra a la musa que te piensa y en ese horizonte, halla en tus labios, un beso eterno...